Kafelkarz w Norwegii
Zawód kafelkarza
Zawód kafelkarza często kojarzy się z branżą budowlaną, ponieważ jego obowiązkami zazwyczaj są prace remontowe w obiektach różnego typu - komercyjnych, biurowych oraz prywatnych. Co ciekawe, kafelkarz jest często nazywany płytkarzem lub glazurnikiem. Określenia te dla jednych są tożsame, a inni uważają, że nazywają zupełnie inne zawody. Jednak każda z nich wzbudza naturalne skojarzenie, przychodzące na myśl od razu i zazwyczaj będące faktycznym opisem tego, czym zajmują się przedstawiciele tego zawodu.
Wykonawcy zawodu kafelkarza (płytkarza, glazurnika) zajmują się okładaniem podłóg oraz ścian płytkami z ceramiki (glazurą) lub innymi materiałami używanymi w budownictwie oraz w procesie wykończenia wnętrz budynków. Zaliczamy do nich płytki wykonane ze szkła, drewna, tworzyw sztucznych i wielu innych materiałów, płytki klinkierowe czy terakotę.
Praca płytkarza najczęściej odbywa się wewnątrz budynków, ale niekiedy obowiązki wykonywane są na zewnątrz, często w trudnych warunkach. Dotyczy to układania płytek na schodach, balkonach, wejściach, a nawet płytek elewacyjnych.
Kafelkarz może pracować jako członek ekipy budowlanej, ale także na własną rękę. Praca indywidualna wiąże się jednak z koniecznością wykonania drobnych wykończeni tynkarskich lub murarskich na powierzchni, która w efekcie końcowym ma być pokryta płytkami. Kafelkarz pracujący samodzielnie jest w stu procentach odpowiedzialny za przygotowanie powierzchni do pracy. Zaniedbanie tego obowiązku to najczęstszy powód odpadania płytek lub glazury.
Jakie wykształcenie powinien posiadać kafelkarz?
Na pierwszym miejscu trzeba wymienić wykształcenie podstawowe bądź gimnazjalne. Dalszy krok, wybierany najczęściej to ukończenie szkoły branżowej I stopnia sprofilowanej na zawód technika robót wykończeniowych w budownictwie bądź na zawód montera zabudowy w budownictwie. Szkoła branżowa II stopnia zagwarantuje wykształcenie branżowe oraz średnie.
Zdanie egzaminów zawodowych skutkuje otrzymaniem dyplomu technika, a zdanie egzaminu maturalnego - otrzymaniem świadectwa, które otwiera możliwość podjęcia studiów.
Właściciele własnych działalności gospodarczych nie muszą mieć udokumentowanego wykształcenia w zawodzie kafelkarza. Nie muszą oni także kończyć specjalnego kursu przygotowującego do wykonywania tego typu pracy.
Osoby pracujące we własnej firmie bądź takie, które chcą założyć własną działalności i zajmować się układaniem płytek i kafelków, muszą ukończyć kurs kwalifikujący do zawodu ogólnobudowlanego. Takie szkolenia organizuje Izba Rzemieślnicza, placówki szkolne, publiczne oraz prywatne firmy, ośrodki kształcenia ustawicznego, dokształcania oraz miejsca pomagające w doskonaleniu zawodowym.
Pójście na kurs wiąże się jednak z obowiązkiem podjęcia praktyki zawodowej u osoby mającej uprawiania do nauczania danego zawodu - taka osoba nazywana jest „mistrzem”.
Nie sposób podać konkretnych cech wymaganych na stanowisku kafelkarza, jednak można podać listę kilku z nich, które są dość ważne:
- sprawność manualna,
- duża siła fizyczna,
- duża koordynacja wzrokowo-ruchowa,
- umiejętność organizacji własnej pracy lub pracy w zespole,
- zmysł estetyczny,
- dobra koncentracja uwagi,
- wytrzymałość i cierpliwość,
- brak lęku wysokości.
Inne ważne umiejętności, które uwzględniane są w wielu ogłoszeniach oferujących pracę bądź ofertach firm kafelkarskich, to m.in.: dobranie i odliczanie ilości materiałów, szacowanie kosztów realizowanych zleceń i rozliczenia z klientami, perfekcyjne posługiwanie się dokumentacją projektową, budowlaną i techniczną, umiejętności matematyczne i techniczne pozwalające na pomiary szczegółowe potrzebne przy wykonywaniu robót czy wcześniejszych kosztorysów.
Kafelkarz (płytkarz, glazurnik), który nie pracuje w własnej działalności gospodarczej, zazwyczaj znajdzie pracę w firmach wykonujących budowy bądź zajmujących się wykończeniami wnętrz.
Na ostateczną sumę zarobków kafelkarza w Polsce składa się wiele czynników - wykształcenie, doświadczenie, umiejętności, liczba zleceń, region pracy, oferta itp. Dochody miesięczne takiego pracownika w Polsce szacuje się na około 4480-5100 zł brutto (w 2022 roku)
Praca kafelkarza w Norwegii
Pracy w zawodzie kafelkarza w Norwegii można szukać na własną rękę, np. korzystając z serwisów ogłoszeniowych. Najpopularniejszą opcją jest jednak korzystanie z usług specjalnej agencji pośrednictwa pracy, które rekrutują nieustannie, a każdy pracownik znajdzie się pod skrzydłami koordynatora przez cały okres zatrudnienia.
Wykonawca tego zawodu z pewnością znajdzie zatrudnienie w każdym kraju. Wybór emigracji w celach zarobkowych zazwyczaj wiąże się z koniecznością poznania chociażby podstaw języka obowiązującego w danym kraju. Niemal wszędzie trzeba się liczyć z obowiązkiem rozmów w języku lokalnych mieszkańców lub w języku angielskim, co jest coraz bardziej popularne.
W Szwecji, Belgii, Holandii, Norwegii czy w innych krajach pracodawcy chętnie zatrudniają wykonawców zawodu kafelkarza, ponieważ rynek nadal jest nienasycony i potrzeba wykwalifikowanych pracowników. Właściciele firm oferują umowę o pracę zawartą legalnie na podstawie norweskiego prawa, pełny pakiet świadczeń socjalnych, zakwaterowanie (często darmowe) oraz płatne nadgodziny. Podjęcie pracy u sprawdzonego i rzetelnego pracodawcy może więc być naprawdę korzystne finansowo.
Zestawienia co do zarobków w norweskiej branży budowlanej często są sprzeczne. Roczne przychody murarzy i kafelkarzy w Norwegii szacuje się na około 40 tysięcy NOK (koron norweskich), jednak są one zależne od wielu czynników.
Minimalne stawki godzinowe dla zawodów branży budowlanej (w tym kafelkarza) w Norwegii są co roku określane na podstawie umów między związkami zawodowymi a pracodawcami. Oznacza to, że stawki te dość często ulegają zmianie. Najczęściej dzieje się to 1 lipca każdego roku.
Jakie warunki pracy kafelkarza w Norwegii oferują ogłoszenia o pracę?
- umowa na długi czas, zawsze w oparciu o norweskie przepisy prawne,
- komunikacja w języku angielskim lub norweskim,
- prawo do pełnych norweskich świadczeń socjalnych,
- 160 godzin pracy w miesiącu oraz nadgodziny,
- zapewniona ciągłość zleceń,
- Wynagrodzenie na godzinę - od 245 do 280 NOK,
- zakwaterowanie płatne lub bezpłatne (w większości zapewnione),
- wsparcie koordynatora mówiącego w języku polskim,
- możliwość sprawdzenia wiarygodności pracodawcy.
Praca kafelkarza to nie tylko układanie płytek czy glazury, ale także przygotowanie podłoża czy drobne prace wykończeniowe. W związku z tym, niezwykle ważne jest dokonanie wstępnego wywiadu oraz wyceny. Ułożenie prostej podłogi różni się od wykończenia całej łazienki czy wykonania tarasu. Ważnym aspektem, do którego zobowiązuje norweskie prawo pracy, jest dokonanie analizy szczegółowo opisującej koszty poszczególnych działań. Do tego niezbędna jest wiedza technologiczna, budowlana oraz techniczna, stąd też tak częsty zapis co do tego w ogłoszeniach z ofertami pracy.
Najwięcej nieporozumień i problemów wśród wykonawców i inwestorów sprawia rozumienie zwrotu „ułożenie metra kwadratowego płytek”. Nie może on być podstawą do obliczania kosztów robocizny kafelkarza w Norwegii, ponieważ jest to tylko szacowany koszt, który najpewniej ulegnie zmianie.
Obowiązki w pracy kafelkarza w Norwegii
Ogłoszenia oferujące zatrudnienie w zawodzie kafelkarza w Norwegii wymieniają następujące obowiązki i niezbędne kompetencje:
- znajomość języka angielskiego lub norweskiego w stopniu komunikatywnym,
- analizowanie dokumentacji budowy,
- dokładność, rzetelność i uczciwość,
- wykonywanie wstępnych kosztorysów,
- dobra organizacja pracy własnej lub pracy zespołu,
- doświadczenie na rynku Skandynawii (niekonieczne, lecz mile widziane),
- kilkuletnie doświadczenie w pracy w zawodzie kafelkarza,
- okładanie powierzchni różnymi płytkami, glazurą itp.,
- znajomość zasad BHP i przestrzeganie ich,
- znajomość materiałów budowlanych i umiejętność ich doboru,
- przygotowanie powierzchni pod kładzenie płytek.
Norwescy pracodawcy zwracają także uwagę na wykształcenie kandydata na dane stanowisko. Duży atut stanowi możliwość przedstawienia dokumentów potwierdzających ukończenie kształcenia zawodowego bądź specjalnego kursu. Co ciekawe, powszechnie uważa się, że w tego typu zawodzie nie ma bezwzględnego wymogu posiadania wykształcenia zawodowego, wyższego budowlanego bądź technicznego. Wiele przypadków udowodniło, że zdobycie niezbędnej wiedzy może odbyć się poza miejscami kształcenia oficjalnego, np. poprzez szkolenia czy lekturę materiałów instruktażowych od producentów terakoty i glazury czy firm z branży budowlanej. Trzeba włożyć w to sporo czasu i wysiłku, ale jest możliwe także takie zdobycie ważnych umiejętności.
Niemniej ważne dla norweskich pracodawców jest doświadczenie w pracy (najlepiej kilkuletnie), znajomość rynku, sumienność, rzetelność, siła fizyczna czy nawet posiadane nałogi. Wielu norweskich pracodawców podkreśla także, że na stanowisku kafelkarza musi pracować osoba ze zdolnościami manualnymi, siłą fizyczną oraz cierpliwością. Ceniona jest także komunikatywność, uprzejme podejście do zleceniodawcy czy umiejętność pracy w zespole fachowców.
Oczywiście najważniejsze są kompetencje związane z układaniem płytek. Kafelkarz w Norwegii musi liczyć się z tym, że czekają na niego różne rodzaje zleceń - od najprostszego ułożenia płytek po układanie mozaik, skomplikowanych wzorów lub prace z materiałami budowlanymi i płytkami, które nie są standardowo używane. Nawet prozaiczne ułożenie płytek może sprawić problem już na etapie przygotowania powierzchni, co jest podstawą, aby zlecenie można było uznać za wykonane prawidłowo.
Trzeba też liczyć się z koniecznością posiadania wiedzy na temat materiałów budowlanych lub środków spajających, które zapewnią trwałość położonych płytek. Najczęściej wynika to z różnorodności warunków wewnętrznych bądź zewnętrznych, różnic podłoża, charakterystyki materiałów itp. Konieczna jest znajomość rynku, aby wybrać odpowiednią zaprawę czy klej.
Specjaliści podkreślają, że niezwykle ważne jest przygotowanie podłóg, ścian czy innych powierzchni do położenia kafelek, glazury, płytek. Trzeba z niezwykłą dokładnością usunąć nierówności, czasem trzeba dokonać poprawek murarskich czy tynkarskich.
Podsumujmy. Praca na stanowisku kafelkarza w Norwegii nakłada obowiązek posiadania rozległej wiedzy w zakresie rynku budowlanego - zwłaszcza narzędzi i materiałów potrzebnych w pracy. Z drugiej strony, liczy się także doświadczenie zawodowe i umiejętności techniczne, a także siła fizyczna, która pozwoli wykorzystać wiedzę w praktyce, a więc wykonywać zlecenie.
Potwierdzenie zawodu w NOKUT
Osoby wyjeżdżające do Norwegii w celach zarobkowych powinny być świadome konieczności potwierdzenia dyplomu lub kwalifikacji zawodowych. Co ciekawe, wiele osób decyduje się na to z własnej woli, zwłaszcza każdy, kto posiada dokumenty potwierdzające prawo do wykonywania zawodu uznane tylko w jednym kraju. Wnioskowanie o nadanie ważności takich dokumentów także w Norwegii otwiera wiele możliwości - przede wszystkim znalezienia pracy na stanowisku zgodnym z wykształceniem i w oparciu o godne warunki, w tym wysokie wynagrodzenie.
NOKUT, a dokładniej Departament ds. Wykształcenia Zagranicznego w Norwegii (Avdeling for utenlandskutdanning) jest instytucją, która ma prawo oficjalnego uznania wykształcenia, które zdobyte zostało poza granicami tego państwa. Jednak potwierdzenie to może dotyczyć tylko tych profesji, które nie są regulowane literą norweskiego prawa. Innymi słowy, NOKUT nie zatwierdza kwalifikacji w zawodach, których wykonywanie w Norwegii wiąże się z koniecznością zdawania egzaminów uzupełniających czy uzyskania odrębnego PWZ (prawa wykonywania zawodu) w Norwegii.
Mówiąc prościej, NOKUT to instytucja, która może potwierdzić niektóre zawody zdobyte podczas kształcenia:
- w szkole zawodowej,
- w szkole policealnej,
- w technikum,
- na studiach.
Jakie dokumenty muszę przedstawić podczas wnioskowania o kwalifikację w NOKUT?
Dokumenty różnią się w zależności od typu ukończonej szkoły, zacznijmy więc od dokumentów, które musi zgromadzić każdy:
- CV (w języku angielskim bądź norweskim),
- Potwierdzenie posiadania konta Altinn bądź kopia dowodu tożsamości,
- zgoda dla instytucji NOKUT na kontakt z ukończoną szkołą,
- informacje o praktykach zawodowych (miejsca, branża, ilość godzin/dni).
Szczególnie warto zwrócić uwagę na ostatni punkt, a więc na informacje o praktykach zawodowych odbytych podczas nauki zawodu. NOKUT może potwierdzić kwalifikacje w zawodzie, tylko gdy norweskie szkoły prowadzą podobny kierunek, a liczba godzin, długość praktyk i tok nauczania są podobne.
1. Technikum
Absolwenci technikum powinni zgromadzić następujące dokumenty:
- świadectwo dojrzałości (jeśli była zdawana matura),
- świadectwo ukończenia technikum,
- dyplom posiadania danego tytułu zawodowego bądź dyplom potwierdzający tytuł technika w danym zawodzie
Jeśli ktoś ukończył więcej niż jeden typ szkoły (np. szkołę branżową oraz technikum), to powinien złożyć do NOKUT dokumenty z obu miejsc.
2. Szkoła branżowa lub szkoła zawodowa
Osoby, które ukończyły szkołę branżową lub zawodową, powinny do NOKUT złożyć:
- dyplom potwierdzający tytuł zawodowy/świadectwo czeladnicze/dyplom potwierdzający kwalifikacje,
- świadectwo ukończenia szkoły.
3. Szkoła policealna
Absolwenci szkół policealnych powinni przygotować:
- świadectwo ukończenia,
- dyplom potwierdzający zdobycie kwalifikacji niezbędnych do wykonywania danego zawodu bądź dyplom uzyskania tytułu zawodowego.
4. Studia - wykształcenie wyższe
Osoby z wykształceniem wyższym do NOKUT muszą złożyć:
- świadectwo maturalne,
- świadectwo ukończenia szkoły,
- dyplom ukończenia studiów,
- indeks bądź suplement do dyplomu.
Warto pamiętać, że dokumenty nie muszą być skopiowane bądź tłumaczone przez tłumaczy przysięgłych (tylko jeśli są one oryginalnie wystawione po angielsku, norwesku lub w innych językach skandynawskich).
Wymienione wyżej dokumenty można wysłać drogą elektroniczną, za pośrednictwem strony www.nokut.no. Jest ona dostępna w języku angielskim. Aby dokończyć procedurę wnioskowania trzeba wybrać zakładkę „Recognition of foreignvocationaleducation and training”.
Potwierdzenie NOKUT wydaje w maksymalnie 3 miesiące od złożenia kompletu dokumentów stacjonarnie bądź drogą online.
Potwierdzenie swojego wykształcenia zawodowego w NOKUT daje następujące korzyści:
- możliwość otrzymania wyższego wynagrodzenia i szans na awans,
- możliwość rozpoczęcia studiów w Norwegii,
- lepsza pozycja na rynku pracy,
- większe szanse na znalezienie dobrej pracy.
Uznanie wykształcenia i uzyskanie potwierdzenia NOKUT równa się z potwierdzeniem ich równoważności z kwalifikacjami norweskimi. O potwierdzenie mogą ubiegać się wykonawcy następujących zawodów:
- betoniarz,
- murarz,
- stolarz,
- szklarz,
- hydraulik,
- elektryk,
- cieśla.
Ważne!
NOKUT nie ma uprawnień do potwierdzenia dyplomu mistrzowskiego, ponieważ dokument ten sam w sobie potwierdza najwyższe możliwe kwalifikacje w danym zawodzie. Posiadanie dyplomu ułatwia w Norwegii nie tylko zdobycie stanowisk kierowniczych, ale także prowadzenia działalności na własny rachunek. Warto nadmienić, że dyplom mistrzowski w pakiecie ze świadectwem z kursu pedagogicznego daje możliwość nauczania adeptów w danym zawodzie.
Zarobki kafelkarza w Norwegii
Wynagrodzenia w Norwegii są uznawane za jedne z najwyższych wśród krajów europejskich. Nie bez znaczenia jest jednak fakt, że zamieszkanie w Norwegii generuje dość wysokie koszty. Mimo to, państwo to przyciąga wielu pracowników, zwłaszcza z branży budowlanej.
Stawki minimalne dla branży budowlanej w Norwegii (w tym dla kafelkarzy) są takie same. Norweska Inspekcja Pracy (Arbeidstilsynet) ogłasza je co roku - 1 lipca. Wynegocjowane wynagrodzenie godzinowe obejmuje wszystkich pracowników zatrudnionych w Norwegii, niezależnie od tego, z jakiego kraju emigrowali w celach zarobkowych.
W Norwegii stawki minimalne zmienne corocznie dotyczą następujących branż:
- sprzątanie,
- przemysł stoczniowy,
- rybołówstwo,
- elektryka,
- transport towarów i osób,
- budownictwo,
- hotelarstwo,
- rolnictwo, ogrodnictwo,
- gastronomia i cateringi.
1 lipca 2022 roku ogłoszone zostały nowe minimalne stawki godzinowe. Dla branży budowlanej w Norwegii są one następujące:
- 220 NOK/h - dla pracowników wykwalifikowanych,
- 206,50 NOK/h - dla pracowników niewykwalifikowanych, którzy mają minimum 365 dni doświadczenia,
- 132,90 - dla pracowników niepełnoletnich.
Warto także nadmienić, że za przepracowane nadgodziny w Norwegii należy się minimum 40% standardowej stawki godzinowej. Zależy to jednak od tego, czy pracodawca nie ustalił korzystniejszych warunków wynagrodzenia nadliczbowych godzin.