Norwegia: Podstawowe obszary księgowości

Jeśli w firmie odbywa się mniej niż sześćset transakcji księgowych zakup programu księgowego nie jest konieczny - do prowadzenia można używać np. programu Excel.

Można to zrobić, jeśli sprawa dotyczy firmy jednoosobowej - aby móc skorzystać z odliczeń należy prowadzić książkę ewidencji ruchu pojazdu (kjørebok), jednak w takim przypadku odlicza się bramki, parkingi i promy w trakcie podróży służbowych.

Kjørebok - książka jazdy - to po prostu ewidencja przebytych kilometrów. Na jej podstawie odlicza się koszty użytkowania samochodu na potrzeby działalności. W książce jazdy muszą znaleźć się: data podróży, cel podróży, przebyta trasa i liczba pokonanych kilometrów.

Osoby prowadzące książkę jazdy nie mają obowiązku przechowywania paragonów za paliwo.

Do kosztów działalności można doliczyć odsetki od takiego kredytu i amortyzację środka trwałego - sama rata za kredyt nie zalicza się do kosztów prowadzenia działalności.

Raty leasingu można wliczyć w koszty prowadzenia działalności gospodarczej.

Jest to możliwe, jeśli samochód stanowi w firmie środek trwały.

Urządzenia o wartości powyżej 15 000 NOK amortyzowane są przez kilka lat - ich kosztu nie rozlicza się jednorazowo. Stawka amortyzacji jest uzależniona od rodzaju urządzenia (sprawdź tutaj), np. sprzęt za 16 000 NOK powinien zostać odliczany w wysokości 30% od kwoty zakupu - 4800 NOK w jednym roku, 4800 NOK w kolejnym roku itd.

Prowadzenie ewidencji środków trwałych jest konieczne - należy ewidencjonować środki trwałe, czyli maszyny, wyposażenie biura, narzędzia i komputery.

Koszt firmy będą stanowiły jedynie połączenia dotyczące spraw służbowych. Ze względu na to, że rozgraniczenie charakteru prowadzonych rozmów jest problematyczne, przyjęto kwotę 4392 NOK, którą wycofuje się z kosztów firmy pod koniec roku rozliczeniowego.

Do kosztów prowadzenia firmy można doliczyć jedynie opłaty za prąd i czynsz w mieszkaniu, w którym prowadzona jest działalność.

W takiej sytuacji można odliczyć koszty na dwa sposoby: maksymalnie 1700 NOK (jako hjemmekontor) - jest to standardowa kwota, która nie wymaga posiadania żadnych faktur albo proporcjonalnie, czyli w zależności od powierzchni całego lokalu i pomieszczenia, w którym faktycznie prowadzona jest działalność - jeśli mieszkanie ma 50 metrów kwadratowych, a pokój, w którym znajduje się biuro - 10 metrów kwadratowych, można odliczyć 20% wszystkich kosztów mieszkania (opłaty za prąd, czynsz).

Zatrudnianie pracowników wiąże się z obowiązkiem opłacania podatku i ubezpieczeń (Arbeidsgiveravgift, Pensjonskostnader, Yrkesskadeforsikring), konieczne jest przeprowadzenie kursu BHP i niezbędnych szkoleń oraz zapewnienie ubrania roboczego itd.

Niewypłacone wynagrodzenia należy zaksięgować na koncie: 2930 Skyldig lønn.

Konto Skattetrekkskonto służy do zabezpieczenia zaliczki na podatek dochodowy za pracownika - zaliczkę opłaca się raz na dwa miesiące (co miesiąc należy odkładać odpowiednią kwotę).

Jeśli podróż trwa dłużej niż 12 godzin można odliczyć 89 NOK za każdy dzień.

Jest to możliwe, jeśli komputer ma służyć celom służbowym. W trakcie ewentualnej kontroli z urzędu należy uzasadnić konieczność zakupu laptopa - to, że jest niezbędny do uzyskania przychodu.

Koszty dojazdów do pracy można odliczyć w rocznym zeznaniu podatkowym - nie odlicza się ich jako kosztów prowadzenia działalności.

Płatność gotówką jest możliwa jedynie do 10 000 NOK w ciągu roku - kwoty powyżej tej sumy nie mogą stanowić kosztów prowadzenia firmy.

Wszystko zależy od rodzaju prowadzonej działalności. W przypadku działalności jednoosobowej każda transakcja powinna zostać zarejestrowana w programie księgowym - saldo Bankinnskudd (o numerze 1920 wg planu kont) musi być takie samo jak na wyciągu bankowym. W sytuacji zapłaty za wydatki firmowe kartą prywatną, należy poinformować o tym księgowego. W przypadku spółek taka sytuacja nie może mieć miejsca.

Jest to konieczne - samochody wykazuje się na koncie 1230.

Udziałowcy mogą wypłacać sobie wynagrodzenie na jeden z trzech sposobów: na zasadzie zatrudnienia - jako pracownik w spółce, na zasadzie wynagrodzenia akcjonariuszy (styrehonorar) albo jako dywidendę.

Nie ma obowiązku zgłaszania towarów, których wartość nie przekracza 350 NOK - razem z ubezpieczeniem i transportem.

Informacje o stawkach celnych każdorazowo ustala się w norweskim urzędzie celnym - www.toll.no.

Można zaksięgować taką fakturę, gdy wypełniono odpowiednie dokumenty celne i właściwie przeprowadzono procedury celne.

Giro to obowiązkowa opłata naliczana firmom z branży budowlanej - program RVO ma na celu poprawę warunków i bezpieczeństwa pracy. Jego przedstawiciele pojawiają się na budowach i informują o przepisach dotyczących prac budowlanych. Wysokość giro jest zależna od ilości zatrudnionych pracowników - kwota 250 NOK to kwota minimalna naliczana firmom, które nie zatrudniają pracowników. Opłata wynosi 0,03% wynagrodzenia brutto na podstawie minionego roku.

Znaczki pocztowe można wliczyć w koszty prowadzenia działalności, jeśli zostały wykorzystane w celach służbowych.

Na fakturze powinny znajdować się następujące informacje: numer faktury, numer organizacyjny przedsiębiorstwa, wraz z oznaczeniem, czy jest ono płatnikiem VAT, data wystawienia faktury, data płatności faktury, dane sprzedawcy, dane kupującego, numer konta bankowego sprzedawcy, cena i opis towaru bądź usługi.

Aby firma mogła wystawiać faktury powinna zostać zarejestrowana w Brønnøysundregistrene. Po otrzymaniu potwierdzenia rejestracji i nadanego przez urząd numeru organizacyjnego, należy założyć konto firmowe - dopełnienie tych formalności oznacza możliwość rozpoczęcia działalności i wystawiania faktur.

Niezależnie od upływu czasu numeracja faktur powinna być ciągła - oznacza to, że w nowym roku należy kontynuować numerowanie od ostatniej wystawionej faktury.

Aby móc wystawiać faktury należy mieć zarejestrowaną działalność gospodarczą w Norwegii - konieczne jest posiadanie norweskiego numeru organizacyjnego. Najprostszym sposobem jest założenie działalności jednoosobowej (Enkeltpersonforetak) - jest bezpłatne i nie wymaga posiadania kapitału, a jeśli obroty firmy nie przekroczą 50 000 NOK w ciągu roku nie trzeba opłacac podatku VAT.

Od niektórych wydatków nie można odliczyć VAT-u (hotele, jedzenie itd.).

Faktury z naliczonym podatkiem VAT w Norwegii można wystawiać, gdy firma jest zarejestrowana jako płatnik VAT.

Osoby zatrudniające tylu pracowników są zobowiązane do rejestracji w Foretaksregisteret.

Informacje o wysokościach zaliczek na podatek dochodowy w Norwegii można sprawdzić na portalu: www.altinn.no w formularzu Mine krav og betalinger.

Aby uniknąć odsetek od niedopłaty należy zapłacić brakującą kwotę do 31 maja roku następnego.

Standardowy podatek dochodowy w Norwegii wynosi 22% - większy dochód opodatkowany jest wyższymi stawkami. Osoba osiągająca dochód 500 000 NOK może wyliczyć podatek w podany sposób: 184 800 * 22% + (260 100 - 184 800) * (22% + 1,7%) + (500 000 - 260 100) * (22% + 1,7% + 4%) = podatek do zapłaty.

Weryfikacja księgowości jest konieczna, jeśli roczne obroty przedsiębiorstwa przekraczają 5 000 000 NOK - w takiej sytuacji sprawdzenie przez biegłego rewidenta bilansu i rocznych sprawozdań jest niezbędne.

Tak, za wysłanie inkassovarsel do klienta, który zalega z zapłatą za fakturę, dolicza się dodatkowa opłata- purregebyr 70 NOK. Można też doliczyć odsetki za spóźnienie w opłacie.

Wszelkie dokumenty firmowe (faktury kosztowe i przychodowe itd.) należy przechowywać przez pięć lat po zakończeniu roku księgowego.

O tym , co zrobić z dokumentacją firmy, decyduje syndyk prowadzący sprawę - ma on prawo do podjęcia decyzji o oddani dokumentów do osób uprawnionych lub zniszczenia dokumentacji, gdy nie znajdą się osoby nią zainteresowane.

Istnieje możliwość odbierania korespondencji poprzez portal - należy wypełnić formularz RF-1299 (www.altinn.no). Powiadomienia o wiadomościach będą wysyłane na adres e-mail podany przy rejestracji.