Przede wszystkim należy odprowadzać podatek dochodowy - 23% od osiągniętego zysku firmy, dodatkowo po przekroczeniu ustanowionych na dany rok podatkowy progów norweski przedsiębiorca musi doliczyć konkretne kwoty do oprocentowania nadwyżki. Obowiązkowe jest opłacanie składki na ubezpieczenie społeczne - 11,4% oraz podatku VAT, jeśli firma jest zarejestrowana w ewidencji płatników.
Gdy przedsiębiorca zatrudnia co najmniej jednego pracownik musi opłacać podatek od zatrudnienia w wysokości 14,1% od kwoty wynagrodzenia brutto.

Podatek należny jest to podatek od wartości dodanej - naliczany od wartości sprzedanych towarów i usług - odprowadzany do urzędu skarbowego.

Podatek naliczony to podatek od wartości dodanej - doliczany do wartości towarów i usług podlegających opodatkowaniu - który można odliczyć w deklaracji VAT.

Usługi finansowe, ubezpieczeniowe, zdrowotne i kulturalne nie są opodatkowane podatkiem VAT - oznacza to, że prowadząc działalność w zakresie jednej z wymienionych branż nie ma obowiązku rejestracji w ewidencji płatników i wystawiania faktur z naliczonym VAT-em.

W Norwegii numer identyfikacji podatkowej (Organisasjonsnummer) musi posiadać każda zarejestrowana działalność gospodarcza.

Numer identyfikacji podatkowej (Organisasjonsnummer) jest niezbędny do załatwiania formalności związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej - służy do identyfikacji osób prawnych, opłacania składek ubezpieczeniowych, zaliczek na podatek czy podatku VAT.

Numer identyfikacji podatkowej (Organisasjonsnummer) można otrzymać po zarejestrowaniu działalności w Enhetsregisteret.

Umowa o podwójnym opodatkowaniu (z 9 września 2009 roku) dotyczy określenia zasad współpracy między jednostkami norweskimi i polskimi, tak aby podatki były płacone tylko w jednym z tych krajów. Ma również na celu zapobieganie uchylania się od płacenia podatku dochodowego.

Ograniczony obowiązek podatkowy dotyczy osób, które przebywają na terenie Norwegii nie dłużej niż 183 dni w ciągu roku lub mniej niż 270 dni w ciągu kolejnych trzech lat - wtedy opodatkowaniu w Norwegii podlega jedynie dochód uzyskany od norweskiego pracodawcy (całość dochodów należy wykazać w zeznaniu podatkowym w kraju ojczystym).

Aby posiadać status rezydenta podatkowego należy przebywać w Norwegii dłużej niż 183 dni w ciągu roku lub więcej niż 270 dni w ciągu kolejnych trzech lat - wtedy opodatkowaniu podlega cały dochód, a wszystkie uzyskane dochody wykazuje się w norweskim zeznaniu podatkowym. Można również wykazać powiązania z Norwegią np. fakt posiadania mieszkania, konta bankowego czy firmy na terenie kraju.

Odliczenia zależą od przysługujących i wykorzystanych ulg podatkowych - podatnicy mogą odliczyć m.in. koszty podróży (np. bilety lotnicze), koszty wynajmu lokalu mieszkaniowego, koszty przedszkola, odsetki od kredytu itd.

Aby przedłużyć termin składania zeznania podatkowego należy złożyć podanie podając przyczynę opóźnienia - można to zrobić poprzez portal Altinn.no.

Podatek dochodowy w Norwegii zawsze należy obliczać od dochodu liczonego w kwotach netto.

Kwota wolna od podatku (Minstfradrag) dotyczy jedynie pracowników (94 750 NOK za cały rok pracy) - oznacza to, że przedsiębiorca nie może skorzystać z tego konkretnego odpisu. Właściciele firm mają możliwość odliczyć Personfradrag - od dochodu mniejszego niż 53 150 NOK przedsiębiorca nie musi odprowadzać podatku.

Podatek dochodowy to 23% od osiągniętego przez firmę zysku - jednak po przekroczeniu progów podatkowych ustanowionych w Norwegii należy odprowadzać dodatkowy procent od nadwyżki dochodu.

Progi podatkowe w Norwegii na rok 2018 to:

• do 169 000 NOK - 23%,
• od 169 000 NOK do 237 900 nadwyżkę mnożymy dodatkowo o 1,4%,
• od 237 900 NOK do 598 050 NOK nadwyżkę mnożymy dodatkowo o 3,3%,
• od 598 050 NOK do 962 050 NOK nadwyżkę mnożymy dodatkowo o 12,4%,
• od 962 050 NOK nadwyżkę mnożymy dodatkowo o 15,4%.

Podatek dochodowy w Norwegii jest wyliczany przez urząd na podstawie deklaracji dochodów na przyszły rok złożonej przez przedsiębiorcę (po rozpoczęciu działalności bądź na początku roku) - 23% na podatek dochodowy i 11,4% składki na ubezpieczenie społeczne. Podatek dochodowy płacony jest w formie zaliczek w określonych terminach.

Wysokość podatku dochodowego zależy od dochodu i okresu, przez jaki przedsiębiorca pracował na terenie Norwegii - na wysokość podatku do zapłaty mają wpływ również przysługujące ulgi podatkowe.

Zaliczki na podatek dochodowy (w czterech ratach) należy opłacać w określonych przez urząd terminach:

• 15 marca,
• 15 maja,
• 15 września,
• 15 listopada.

Przedsiębiorca powinien złożyć zeznanie podatkowe do 31 maja - w rozliczeniu (Skattemelding) należy wykazać uzyskane dochody oraz zastosowane odpisy podatkowe.

Nie złożenie zeznania podatkowego skutkuje naliczeniem przez urząd należnego podatku do zapłaty - przedsiębiorca, który nie wywiąże się z obowiązku rozliczenia podatkowego otrzyma karę finansową za niezachowanie wymaganego terminu.

Przedsiębiorca, który zatrudnia pracowników powinien odprowadzać podatek od zatrudnienia - Arbeidsgiveravgift w wysokości od 14,1% do 0% (w zależności od strefy). Należy również opłacać Feriepenger - 10,2% od kwoty wynagrodzenia brutto i obowiązkowe ubezpieczenie emerytalne OTP (Obligatorisk tjenestepensjon) - w wysokości 2% od kwoty wynagrodzenia brutto. Przedsiębiorcy w Norwegii muszą również liczyć się z ewentualnymi kosztami zwolnień chorobowych (firma płaci pracownikowi przez 16 pierwszych dni zasiłku), szkoleń (w tym szkolenia HMS) czy odzieży roboczej.

MVA (Merverdiavgift) jest to podatek od towarów i usług, czyli podatek VAT w Norwegii. Płatnicy VAT powinni umieszczać na fakturach skrót MVA za numerem organizacyjnym firmy.

Skrót MVA należy umieszczać za numerem organizacyjnym na fakturach wystawianych przez firmę będącą płatnikiem VAT.

W Norwegii obowiązek płacenia podatku VAT dotyczy firm, których obroty w ciągu kolejnych dwunastu miesięcy przekroczyły 50 000 NOK - należy wtedy dokonać wpisu działalności do rejestru płatników VAT.

Zgłoszenia działalności do rejestru płatników VAT dokonuje się poprzez wypełnienie druku Samordnet registermelding DEL 2 i wysłanie go do urzędu razem z wystawionymi przez firmę fakturami na kwotę 50.000 NOK sprzedaży (włącznie) - można również złożyć wniosek przez portal Altinn.no.

Zarejestrowanie działalności jako płatnika VAT trwa około miesiąca.

Wysokość norweskiego VAT-u zależy od rodzaju towaru / usługi:

• stawka podstawowa (25% - dla towarów i usług),
• stawka zredukowana (15% - dla artykułów spożywczych i napojów),
• stawka niska (12% - dla transportu osobowego i kultury).

Zaliczki na podatek VAT w Norwegii należy opłacać w określonych przez urząd terminach:

• 10 kwietnia (styczeń, luty),
• 10 czerwca (marzec, kwiecień),
• 30 sierpnia (maj, czerwiec),
• 10 października (lipiec, sierpień),
• 10 grudnia (wrzesień, październik),
• 10 lutego (listopad, grudzień).

Deklarację VAT można złożyć drogą elektroniczną za pomocą portalu Altinn.no w określonych terminach.

W przypadku towarów importowanych wysokość norweskiego podatku VAT naliczana jest od kwoty zakupu towarów.

Podatek VAT należy rozliczać co dwa miesiące w wyznaczonych przez urząd terminach - 10 kwietnia, 10 czerwca, 30 sierpnia, 10 października, 10 grudnia, 10 lutego. Przedsiębiorstwa, których dochody nie przekraczają 1 000 000 NOK mają możliwość rozliczania się raz do roku.

Przedsiębiorstwa, których dochody nie przekraczają 1 000 000 NOK mają możliwość rozliczania się raz do roku - do końca stycznia należy złożyć do urzędu odpowiedni wniosek.

Spółka AS (o dochodach nie przekraczających 1 000 000 NOK) ma możliwość płacenia podatku raz do roku - do końca stycznia należy złożyć do urzędu odpowiedni wniosek.

Pełnomocnik VAT reprezentuje przedsiębiorstwo w sprawach podatkowych oraz jest odpowiedzialny za naliczanie i odprowadzanie podatku VAT w imieniu zagranicznej firmy, która współpracuje z norweskim kontrahentem - pełnomocnikiem może zostać firma bądź osoba posiadająca norweski stały numer personalny.

Istnieje możliwość odzyskania VAT-u za towary zakupione przed rejestracją działalności w rejestrze płatników - należy złożyć odpowiedni wniosek do urzędu.

Przedsiębiorca, który chce odzyskać VAT za towary kupione przed rejestracją działalności w rejestrze płatników VAT należy wraz z pierwszą deklaracją VAT złożyć deklarację za okres sprzed rejestracji działalności jako płatnika VAT.

Gdy sprzedawca wystawił przedsiębiorcy fakturę z naliczonym VAT-em należy upomnieć się o wystawienie korekty faktury - po otrzymaniu faktury zerowej firma otrzymuje zwrot nadpłaconego podatku VAT.

Gdy VAT naliczony przez urząd jest za duży, należy powtórnie sprawdzić wysłaną do urzędu deklarację podatkową i ewentualnie złożyć odwołanie od decyzji urzędu wraz z uzasadnieniem wniosku.

Firma wpisana do rejestru płatników VAT będzie oznaczona na stronie www.brreg.no - w polu foretak/selskap należy wpisać nazwę firmy, jeśli wyświetla się informacja: Registrert i Merverdiavgiftsregisteret, przedsiębiorstwo jest płatnikiem VAT

Faktura zerowa to faktura bez naliczonego VAT-u - wystawiana przez zagranicznych sprzedawców (za towary importowane) oraz za eksport towarów za granicę Norwegii.

Deklarację podatkową można złożyć za pomocą portalu Altinn.no - należy wypełnić formularz RF-0002, na podstawie uzupełnionego wniosku system wyliczy wysokość podatku do zapłaty (pole avgift å betale) bądź do zwrotu (pole til gode).

Ulgi podatkowe obowiązujące w Norwegii to Standardfradrag, status pendler, rozliczenie zwykłe i druga klasa podatkowa.

Standardfradrag to ulga podatkowa (10%) - odpis nie może być większy niż 40 000 NOK.

Odpis Standardfradrag przysługuje osobom, które pracują w Norwegii nie dłużej niż dwa lata - czas pobytu dokumentuje się za pomocą np. zaświadczenia o zameldowaniu.

Rozliczając Standardfradrag należy wypełnić wstępne zeznanie podatkowe (Skattemelding) zaznaczając ulgę oraz podając kwotę odliczenia - urząd weryfikuje, czy odliczenie jest zasadne i wysyła podatnikowi ostateczną kwotę podatku do zapłaty (Skatteoppgjøret).

Status Pendler przysługuje osobom, które spełniają określone warunki m.in. regularnie odwiedzają rodzinę w miejscu stałego zamieszkania - ten rodzaj ulgi pozwala na odliczenie takich wydatków jak podróże do kraju ojczystego czy koszty wynajmu mieszkania w Norwegii.

Ze statusu Pendler może skorzystać osoba, która posiada rodzinę (małżonka/dzieci) w kraju ojczystym - aby potwierdzić ten fakt należy przedstawić akt małżeństwa oraz potwierdzenie wspólnego zameldowania z rodziną. Regularne wizyty w ojczystym kraju można udowodnić za pomocą biletów lotniczych, autobusowych czy z podróży statkiem.

Osoba posiadająca status Pendler może odliczyć koszty wynajmu mieszkania, rachunki za prąd (w wynajmowanym lokalu) czy podróże do kraju ojczystego - osoba korzystająca z odpisu powinna okazać kopie rachunków za czynsz lub prąd, umowę najmu czy potwierdzenia podróży do Polski.

Aby rozliczyć się jako Pendler należy przedstawić komplet dokumentów:

• zestawienie rocznych wynagrodzeń i zapłaconych podatków (Sammenstilling),
• Årsoppgave (informacja o stanie konta wysyłana przez bank),
• zaświadczenie o wspólnym zameldowaniu z rodziną,
• akt ślubu,
• akt urodzenia dzieci,
• potwierdzenia podróży (bilety, opłaty za przejazd przez bramki itp.),
• umowa wynajmu w Norwegii i potwierdzenia wpłat (jeśli chce się odliczyć czynsz),
• rachunki za prąd i potwierdzenia wpłat (jeśli chce się odliczyć ten wydatek).

Rozliczenie zwykłe to rodzaj ulgi podatkowej w Norwegii, z której mogą skorzystać osoby, których nie dotyczą inne odpisy - można odliczyć koszty opieki nad dziećmi (przedszkola, świetlicy), koszty dojazdów do pracy czy oprocentowanie kredytu.

Aby złożyć rozliczenie zwykłe należy posiadać:

• zestawienie rocznych wynagrodzeń i zapłaconych wydatków (Sammenstilling),
• wstępnie rozliczone zeznanie (Skattemelding, które wysyła norweski urząd),
• informację o stanie konta (wysyłaną przez bank),
• potwierdzenie ze szkoły / przedszkola,
• potwierdzenie z banku / instytucji, w której zaciągnięto kredyty,
• potwierdzenie z instytucji, w której posiada się papiery wartościowe, depozyt.

Druga klasa podatkowa (Skatteklasse 2) to ulga z tytułu niskiego dochodu współmałżonka - może być połączona z ulgami wynikającymi z posiadania statusu pendler lub Standardfradrag. Ulga przyznawana jest automatycznie, gdy małżonkowie mieszkają na terenie Norwegii (urząd ma wgląd w dochody małżonków) lub na wniosek podatnika, gdy współmałżonek mieszka za granicą (należy wykazać dochody wysyłając jako załącznik do zeznania rocznego w Norwegii przetłumaczone na język angielski lub norweski zaświadczenie z urzędu skarbowego potwierdzające uzyskany dochód). UWAGA: od 2018 roku ta ulga zostaje zlikwidowana.

Druga klasa podatkowa to ulga z tytułu niskiego dochodu współmałżonka - o przyznanie odpisu mogą ubiegać się osoby, których małżonek nie osiąga dochodów lub osiąga dochody w określonej przez urząd wysokości (na rok 2017 mniej niż 46 817 NOK). Małżonkowie powinni być zameldowani pod jednym adresem, a zawarcie związku małżeńskiego powinno mieć miejsce najpóźniej w październiku roku poprzedzającego rok podatkowy, w którym podatnik ubiega się o ulgę. UWAGA: od 2018 roku ta ulga zostaje zlikwidowana.