Norweskie rozliczenie roczne

ROZLICZENIE ROCZNE:

Z norweskim urzędem skarbowym powinna rozliczać się każda osoba mieszkająca, pracująca lub prowadząca firmę w Norwegii.

Zasadniczo każdy, kto mieszka i pracuje w Norwegii ma obowiązek rozliczania się z urzędem skarbowym - jednak nie wszyscy muszą składać roczne zeznanie podatkowe. Jeśli wstępne rozliczenie (Skattemelding) odpowiada stanowi faktycznemu dochodów pracownika, składanie zeznania podatkowego nie jest konieczne - chcąc skorzystać z ulg podatkowych należy na otrzymanym druku dopisać wybrane odliczenia. Przedsiębiorcy w Norwegii mają obowiązek składania rozliczeń, ponieważ urząd skarbowy nie zna uzyskanych przez firmę dochodów.

Podstawowe dokumenty potrzebne do rozliczenia podatku w Norwegii to zestawienie rocznych wynagrodzeń i zapłaconej zaliczki na podatek dochodowy (Lønnsoppgave), informacja o stanie konta (Årsoppgave) oraz wstępnie rozliczone zeznanie (Skattemelding). Inne dokumenty są zależne od rodzaju odpisów, z których chce skorzystać podatnik.

Do zeznania rocznego w Norwegii należy dołączyć kopie wymaganych dokumentów przetłumaczone na język norweski bądź angielski. Należy pamiętać, że tłumaczenia przysięgłe są ważne przez dwa miesiące.

Z urzędem podatkowym należy rozliczyć się do 30 kwietnia, a w przypadku przedsiębiorców w Norwegii do 31 maja.

Aby przedłużyć termin składania rozliczenia należy złożyć poprzez portal Altinn.no uzasadnione podanie o przedłużenie terminu składania zeznania podatkowego - dokument powinien być napisany w języku norweskim lub angielskim.

Istnieje możliwość rozliczenia podatku przed końcem roku - należy złożyć druk RF-1038 (Przedterminowe rozliczenie podatkowe dla pracownika zagranicznego).

Warto samodzielnie rozliczyć się z urzędem, ponieważ istnieje wtedy możliwość zastosowania przysługujących danemu podatnikowi ulg podatkowych - urząd nie nalicza ich automatycznie. Dodatkowo za niezłożenie zeznania podatkowego w wyznaczonym terminie grożą wysokie kary finansowe.

Na portalu Altinn.no złożone przez internet rozliczenia zostają zapisane w archiwum, a system automatycznie podpowiada, jakie załączniki należy wypełnić. Sporym plusem składania zeznania podatkowego w Norwegii droga internetową jest pewność, że zostanie ono dostarczone do bazy urzędu zaraz po wysłaniu.

Podatek zostaje zwrócony w terminie do sześciu tygodni od otrzymania Skatteoppgjøret, które urząd wysyła podatnikom od końca czerwca do października - kwota podatku zależy od wyliczeń i zastosowanych odpisów.

Gdy podatnik nie złoży zeznania podatkowego w Norwegii, urząd nalicza należny do zapłaty podatek automatycznie - nie uwzględniając ulg podatkowych. Sytuacja komplikuje się, gdy podatnik jest jednocześnie norweskim przedsiębiorcą - urząd nie zna dochodów firmy, więc automatyczne rozliczenie nie jest możliwe. Urząd wylicza statystyczne dochody, naliczając zazwyczaj spory podatek. Właścicielom firm w Norwegii, którzy nie rozliczyli się z urzędem grozi kara finansowa oraz konieczność zapłaty odsetek od podatku.

Zakres możliwych odliczeń od podatku zależy od zastosowanych ulg - każda z nich umożliwia odpisanie konkretnych kosztów, które poniósł płatnik. Dodatkowo osoby, których współmałżonek nie osiąga dochodów lub dochody współmałżonka nie przekraczają określonego pułapu mogą starać się o przyznanie drugiej klasy podatkowej. Przykładowo korzystając ze statusu Pendler można odliczyć koszty podróży, koszty wynajmu mieszkania w Norwegii czy rachunki za prąd w wynajmowanym mieszkaniu, a ze Standardfradrag 10% dochodu, co pomniejsza podstawę opodatkowania.

Aby otrzymać jak najwyższy zwrot podatku, warto skorzystać z przysługujących ulg podatkowych w Norwegii - osoby korzystające ze statusu Pendler czy Standardfradrag mogą jednocześnie wnioskować o druga klasę podatkową (ulgę z tytułu niskiego dochodu współmałżonka).

Odliczenia tego typu zazwyczaj są automatycznie wykonywane przez urząd - dotyczy to odsetek od kredytu na zakup samochodu czy mieszkania.

Istnieje możliwość odliczenia kosztów związanych z kredytem hipotecznym zaciągniętym w Polsce - dotyczy to odsetek od kredytu zapłaconych w roku, którego dotyczy dane zeznanie podatkowe. Osoby chcące skorzystać z odliczenia powinny udokumentować wysokość zapłaconych odsetek i do rozliczenia dołączyć zaświadczenie z banku (przetłumaczone na język angielski bądź norweski).

Odliczenie kosztów związanych z posiadaniem dzieci umożliwia Foreldrefradrag - urząd zazwyczaj urząd automatycznie dokonuje tego odpisu, jednak gdy odliczenie nie zostało uwzględnione w Skattemelding, należy udokumentować jego zasadność odliczenia (za pomocą zaświadczeń z miejsca opieki - przedszkole, świetlica i potwierdzeń przelewów).

Koszty poniesione z tytułu dojazdów do pracy mogą zostać odliczone od podatku w Norwegii - na portalu Altinn.no system automatycznie przelicza według wzoru wskazaną liczbę dni pracy i przebyte wtedy kilometry, a wartość powyżej obowiązującego limitu (w 2020 roku było to 23 100) stanowi podstawę do odliczenia w zeznaniu rocznym w Norwegii.

Zarobki można przeliczyć zgodnie z kursem walut obowiązującym na dzień wypłaty lub na dzień 31 grudnia roku podatkowego.

Akt małżeństwa potrzebny do uzasadnienia niektórych wniosków o ulgi podatkowe powinien zostać przetłumaczony na język angielski bądź norweski. Wyjątkiem jest dokument wydany na druku unijnym - norweski urząd przyjmie go bez konieczności tłumaczenia aktu.

ULGI PODATKOWE:

Nie. Od 2018 roku ta ulga podatkowa została zniesiona.

Status Pendler umożliwia odliczenie w zeznaniu podatkowym kosztów związanych z podróżami do kraju ojczystego, wynajmem mieszkania w Norwegii czy rachunkami za prąd w wynajmowanym mieszkaniu - przysługuje osobom, które regularnie odwiedzają rodzinę w miejscu stałego zamieszkania (co najmniej trzy razy do roku).

Wymagana częstotliwość podróży zależy od statusu danej osoby - osoby samotne powinny podróżować do Polski co trzy tygodnie, osoby, które podróżują do rodziny (współmałżonka / dzieci) powinny podróżować do kraju ojczystego przynajmniej trzy razy w roku - konieczne jest również udokumentowanie odbytych podróży np. za pomocą biletów lotniczych czy biletów na prom.

Posiadanie statusu Pendler umożliwia odliczenie w zeznaniu podatkowym kosztów poniesionych w związku z podróżami do kraju ojczystego, zamieszkaniem w Norwegii, a także z wyżywieniem.

Posiadanie statusu Pendler daje możliwość odliczenia: kosztów podróży (na podstawie biletów autobusowych, lotniczych czy opłat drogowych), kosztów wynajmu lokalu w Norwegii (na podstawie umowy najmu), rachunków za prąd (na podstawie wystawionych rachunków), dietę na każdy dzień (stawka określana jest każdego roku). Chcąc skorzystać z przysługujących ulg należy dołączyć do rozliczenia skany rachunków za czynsz i prąd oraz potwierdzenia podróży do kraju ojczystego.

Aby rozliczyć się jako Pendler należy zgromadzić komplet dokumentów, które stanowią potwierdzenie poniesionych kosztów: zestawienie rocznych wynagrodzeń i zapłaconych podatków (Lønnsoppgave), Årsoppgave (informacja o stanie konta wysyłana przez bank), zaświadczenie o wspólnym zameldowaniu w Polsce z rodziną, akt ślubu ( dotyczy osób w związkach małżeńskich), akty urodzenia dzieci (dotyczy osób posiadających dzieci), potwierdzenia podróży (bilety, opłaty za przejazd przez bramki itp.), umowa najmu mieszkania w Norwegii, rachunki za prąd i potwierdzenia zapłat.

Osoby samotne powinny posiadać adres stałego zameldowania w kraju ojczystym, a w Norwegii mieszkać w lokalu, którego powierzchnia nie przekracza 30 m2 na osobę. Aby móc uzyskać status Pendler osoba samotna powinna zgromadzić komplet dokumentów wymaganych przez urząd: zestawienie rocznych wynagrodzeń i zapłaconych podatków (Lønnsoppgave), wstępne rozliczenie podatkowe Skattemelding (wysyłane przez norweski urząd), dokumenty potwierdzające odbyte podróże (bilety lotnicze, promowe, autobusowe, rezerwacje, faktury), dokumenty potwierdzające koszty wynajmu mieszkania i opłat za prąd (potwierdzenia przelewów, faktury za prąd).

Aby odliczyć koszty mieszkania należy przedstawić skan umowy najmu lokalu oraz potwierdzenie zapłaty za czynsz - jeśli koszty wynajmu mieszkania pracodawca potrącał z pensji pracownika, konieczne jest przedstawienie odcinków wynagrodzenia potwierdzających wysokość odliczeń.

Rachunki za prąd można odliczyć tak samo jak koszty wynajmu lokalu. Należy udokumentować płatności za pomocą przelewów bankowych.

W przypadku, gdy umowa najmu jest podpisana przez kilka wynajmujących lokal osób również możliwe jest odliczenie w zeznaniu podatkowym tego wydatku - na umowie powinno być wyszczególnione nazwisko i podpis, a opłaty z tytułu wynajmu muszą być opłacane przelewem.

Wydatki z tytułu wyżywienia może odliczyć osoba korzystająca ze statusu Pendler - należy wyliczyć kwotę na podstawie wzoru: ilość dni pobytu na terenie Norwegii x stawka diety za każdy dzień pobytu (ustalana przez urząd na dany rok podatkowy).

Dieta, którą odlicza się w zeznaniu rocznym, dotyczy wszystkich dni pobytu na terenie Norwegii - dni roboczych oraz dni wolnych od pracy.

Aby móc odliczyć koszty biletów lotniczych należy rozliczyć kilometry przebyte między miejscem zamieszkania w Norwegii a miejscem stałego zamieszkania.

Koszty biletów promowych można uwzględnić w kosztach poniesionych z tytułu podróży do kraju ojczystego lub podróży służbowych. Bilety są jednocześnie potwierdzeniem podróży niezbędnym do uzyskania odliczeń podatkowych.

Podróże, których koszty pokrył pracodawca nie mogą zostać uwzględnione w zeznaniu rocznym pracownika.

Osoby samotnie wychowujące dziecko mogą skorzystać ze Særfradrag for enslige forsørgere - specjalnego odpisu wyliczanego na podstawie miesięcy opieki nad dzieckiem. Odliczenie przyznawane jest osobom, które pobierają rozszerzony zasiłek rodzinny - urząd nalicza go automatycznie we wstępnym rozliczeniu Skattemelding.

Osoby, które przebywały na terenie Norwegii jedynie przez część roku powinny podać okres zatrudnienia i liczbę dni spędzonych w kraju w danym roku podatkowym - kwota wolna od podatku zostaje obniżona proporcjonalnie do długości pobytu.

Ulga 10% - Standardfradrag - polega na odliczeniu 10% uzyskanych dochodów co zmniejsza podstawę opodatkowania. Standardfradrag nie może przekroczyć 40 000 NOK i dotyczy jedynie dochodów z tytułu zatrudnienia.
Uwaga! Od 2019 roku ulga 10% zostaje zlikwidowana.

Ze Standardfradrag mogą skorzystać osoby, które spełniają wyszczególnione przez urząd warunki: przebywają w Norwegii krócej niż 183 dni w ciągu roku bądź krócej niż 270 dni w ciągu kolejnych dwóch lat oraz nie prowadzą działalności gospodarczej.

Aby skorzystać z ulgi Standardfradrag należy zaznaczyć odliczenie w Skattemelding - urząd weryfikuje, czy to odliczenie faktycznie przysługuje danej osobie. Warto posiadać aktualne zaświadczenie o zameldowaniu, które należy okazać w razie ewentualnej kontroli z urzędu.

Podatnicy mają prawo skorzystać z ulgi 10% przez pierwsze dwa lata pobytu w Norwegii (nie dotyczy to przedsiębiorców). Wyjątek stanowią pracownicy sezonowi. Tak więc osoba przyjeżdżająca do Norwegii np. na miesiąc do zbioru owoców może z tej ulgi skorzystać co roku.

Najkorzystniejszą z norweskich ulg podatkowych jest status Pendler - pozwala na odpisanie kosztów wyżywienia i zakwaterowania. Osoby, którym nie przysługuje status Pendler korzystają ze Standardfradrag, która pozwala na odpisanie 10% dochodów, jednak nie więcej niż 40 000 NOK.
Uwaga! Od 2019 roku ulga 10% zostaje zlikwidowana.

ODWOŁANIA:

Jeśli podatnik nie zgadza się z danymi wskazanymi we wstępnym rozliczeniu - Skattemelding, powinien poprawnie wypełnić otrzymany druk i odesłać go do urzędu skarbowego (tradycyjnie lub elektronicznie). W sytuacji, gdy wyliczenia z ostatecznego rozliczenia - Skatteoppgjøret nie odpowiadają stanowi faktycznemu, płatnik ma prawo do złożenia odwołania - należy to zrobić w terminie do sześciu tygodni od otrzymania dokumentu. Naliczony podatek trzeba opłacić - gdy urząd pozytywnie rozpatrzy odwołanie, płatnik otrzyma zwrot nadpłaconego podatku.

Czas na złożenie odwołania wynosi do sześciu tygodni od otrzymania ostatecznego rozliczenia (Skatteoppgjøret). Wniosek powinien być rozpatrzony przez norweski urząd w ciągu trzech kolejnych miesięcy. W przypadku złożenia odwołania po upływie dwunastu miesięcy od otrzymania ostatecznego rozliczenia urząd nie ma obowiązku rozpatrywania takiego wniosku.

Odwołanie od błędnie wyliczonego podatku można złożyć przez Internet - za pomocą portalu Altinn.no.

Odwołanie od błędnie naliczonego podatku rozpatruje urząd, który wystawił ostateczne rozliczenie - osoby posiadające tymczasowy numer personalny (D-nummer) rozliczają się w Sentralskattekontoret for utenlandssaker, a podatnicy ze stałymi numerami personalnymi (fødselsnummer) z lokalnymi urzędami skarbowymi (spis urzędów jest dostępny na stronie: http://www.skatteetaten.no/no/Om-skatteetaten/Kontakt-oss/Kontor).

Czas oczekiwania na odpowiedź jest uzależniony od terminu, w którym złożono odwołanie - na wnioski złożone do sześciu tygodni od otrzymania Skatteoppgjøret urząd powinien udzielić odpowiedzi w ciągu trzech następnych miesięcy.

Norweskie prawo zakłada możliwość odwołania od wyniku rozliczenia do trzech lat wstecz - wnioski dotyczące zeznań podatkowych z lat wcześniejszych mogą nie zostać rozpatrzone ze względu na przeterminowanie sprawy.

Gdy urząd skarbowy pozytywnie rozpatrzy odwołanie od wyniku rozliczenia rocznego, wystawione zostanie skorygowane rozliczenie Skatteoppgjøret - płatnik odzyskuje nadpłacony wcześniej podatek.

Opłacenie podatku jest konieczne - po pozytywnym rozpatrzeniu odwołania podatnik otrzyma zwrot nadpłaconej kwoty. Jeśli podatek nie zostanie zapłacony, płatnik może zostać obciążony karnymi odsetkami i karą finansową.